Tak przynajmniej twierdzi artysta o pseudonimie Christo, którego najbardziej znanym i spektakularnym dziełem było opakowanie… berlińskiego Reichstagu! Dziś przybliżymy Wam sylwetkę artysty i jego najbardziej rozpoznawalne dzieło. Sylwetka Christo Christo Wladimirow Jawaszew (bułg. Христо Владимиров Явашев, znany także jako Christo Javacheff), podpisujący się jako Christo, urodził się 13 czerwca 1935 r. w Gabrowie. Na początku lat 50. Rozpoczął studia na kierunkach artystycznych, najpierw w Bułgarii, potem Pradze, Wiedniu, Genewie i Paryżu, by następnie w latach 60. osiąść w Stanach Zjednoczonych. Na początki malował portrety, które stanowiły źródło jego utrzymania. Dziś Christo znany jest przede wszystkim z opakowywania olbrzymimi płachtami kolorowej folii czy materiału budynków oraz form krajobrazu. Portrety i pierwsze opakowania Już w okresie swojej pracy przy malowaniu portretów Christo tworzył pierwsze opakowania, owijając materiałami pudełka i butelki, na które nie było chętnych. Mieszkając w Paryżu Christo poznał Francuzkę Jeanne-Claude, urodzoną dokładnie tego samego dnia, co on. Pobrali się i jednocześnie stworzyli udany artystyczny duet. Mieszkając w Nowym Jorku zrealizowali wiele szalonych projektów. Opakowany Reichstag w Berlinie Jednym z najsłynniejszych dzieł artystycznej pary było opakowanie berlińskiego Reichstagu, które odbyło się we dzięki wsparciu ówczesnej przewodniczącej niemieckiego Bundestagu Rity Süssmuth i miało miejsce w 1995 roku. Wykorzystano do tego 110 tys. metrów kwadratowych srebrnej tkaniny oraz 8 tysięcy metrów niebieskich lin, którymi owinięto budynek. W realizacji tego projektu artyści skorzystali z pomocy 90 alpinistów oraz czterech wielkich dźwigów, które podniosły ogromny płat poprzetykanej aluminium tkaniny. Akcja obserwowana przez 5 milionów widzów trwała od 17 do 24 czerwca. Całe przedsięwzięcie kosztowało 5 milionów dolarów, które artysta wyłożył z własnych funduszy, nie biorąc ani centa od państwa niemieckiego. Christo wraz z żoną Jeanne-Claude założył CVJ Corp, specyficzne przedsiębiorstwo, które sprzedaje obrazy Christo, makiety prac, kalendarze, plakaty i różne gadżety. Najtańsze dzieła można kupić już za 50 dolarów, a najdroższe nawet za milion dolarów. Takie rozwiązanie umożliwia artyście całkowitą niezależność od polityków czy fundacji. Jak sam przyznaje, pochodzi z kraju, w którym rządził represyjny reżim komunistyczny i uciekł w poszukiwaniu wolności, której nie ma zamiaru poświęcać dla czegokolwiek. Czym jest ambalaż Ambalaż to pojęcie, którego w kontekście prac Christo, jak i opakowań w szerokim rozumieniu, nie można pominąć. Słowo to pochodzi z języka francuskiego – emballage – i oznacza nic innego, jak właśnie opakowanie. W sztuce współczesnej pod pojęciem tym kryje się działalność oparta na opakowywaniu, okrywaniu i zasłanianiu przedmiotów, elementów architektury ora natury. Największe ambalaże tworzył i tworzy właśnie Christo, który opakowuje wybrzeża, budynki, wyspy czy wąwozy. W Polsce ambalażem zajmował się Tadeusz Kantor.

عرض ملف zdzisiek zdzisiowski الشخصي على LinkedIn، أكبر شبكة للمحترفين في العالم. zdzisiek لديه وظيفة واحدة مدرجة على ملفهم الشخصي. عرض الملف الشخصي الكامل على LinkedIn واستكشف زملاء zdzisiek والوظائف في الشركات المشابهة

Co dziś będziemy robić Móżdżku? To samo co zwykle Pinky: czekać na rowery! Chyba nadszedł czas na krótkie podsumowanie naszego pobytu w Vancouver i pierwszych dni spędzonych w Kanadzie. Jutro ruszamy w drogę… o ile będziemy mieli na czym. Do większości pewnie dotarły wieści o tym, że nasze rowery nie zdążyły się przesiąść we Frankfurcie, co „odrobinę” pomieszało nam plany. Aktualizacja – minęło 48 godzin i nadal ich nie ma, znaczy są – przyleciały wczoraj, ale fantastyczna niemiecka linia lotnicza, której nazwy wymieniać tu nie będę, potrzebuje kolejnej doby z okładem aby dostarczyć nam je do hotelu. Ale nie ma co narzekać – przygoda. Tylko wielorybów żal. Trochę o Vancouver – mam wrażenie, że w tym mieście jest wszystko:morze – z piaszczystymi plażami, berniklami kanadyjskim (taki miejscowy odpowiednik łabędzia 😉 )góry – otaczają miasto praktycznie z każdej strony, nigdy nie wiesz kiedy zaskoczy Cię i każe zwolnić z zachwytu, widok ośnieżonych szczytówcywilizacja – centrum ze szklanymi wieżowcami, które zmuszają do zadzierania co chwilę głowy, ciche uliczki z zabytkowymi budynkami, atrakcje turystyczne jak zegar parowy i pixelowa orkaprzyroda – wszystko to, co nie jest budynkiem, drogą czy chodnikiem zieleni się i kwitnie, ogromne przestrzenie przeznaczone są na trawniki, parki – aby dawać wytchnienie, cień i cieszyć oko – jakże to inne od naszej rodzimej betonozy. Co nas zaskoczyło w Kanadzie:Ludzie są mili i otwarci. To może przerażać, ale przyzwyczajamy się. Do tego, że każdy pyta jak się czujesz, uśmiecha się do Ciebie i pozdrawia, dziękuje kierowcy przy wysiadaniu z autobusu, w supermarkecie przy stoisku ze słodyczami opowiada Ci o swojej ulubionej czekoladzie. Czego nauczylismy się do tej pory:– aby nie być niczego pewym na 100%, przy takiej wyprawie jak nasza, ważna jest elastyczność i to że wszystko może Cię zaskoczyć– czipsy o smaku keczupu są niejadalne

ale mamy rowniez post dziennikarza do spraw kultury w ynet, rana bokera: 'nie wiem dlaczego, ale pierwszy obraz, ktory przyszedl mi do glowy po zwyciestwie argentyny, to ten. chlopiec z nahal oz, 4-letni daniel tragerman, ktory zostal zabity pociskiem mozdzierzowym. jego zdjecie usmiechajecego sie w stroju messi zlamalo mi wtedy serce i lamie

zdzisiek co bedziemy dzisiaj pic